Ik was toch zo mager
je zag me niet eens staan
maar neen ...
nooit stond ik er bij stil
alles was toch zo gewoon

Ik dacht niet na
bij wat ik eten zou
hoeveel ik zou mogen eten
hoeveel ik zou mogen wegen

Ik was wel fier
dat ik niet veel woog
en zeker wanneer men zei
dat ik toch te mager was

Dat vond ik wel grappig
ik was toch ni te mager
ik had zelfs het gevoel
dat het niet mager genoeg was

Jaren vervlogen
kilo's kwamen er bij
ik stortte mij in het eten
soms zo ongecontroleerd

Plots was het te veel
het ging veel te snel
ik wou terug
veel te mager zijn

Met veel moed
en veel zelfvertrouwen
ging ik door
met niet meer veel te eten

Ik slaagde er in
mijn figuur
terug te behouden

Maar niet veel later
ging het weer verkeert

Ik wou weer
mezelf terug bewijzen
laten zien aan de wereld
dat ik het weer zou aankunne

Tevergeefs..
oneindigge pogingen ondernemen
Waar was toch
dat KARAKTER
van vroeger gebleve

Is het waar dat je karakter
kan vergaan
dat met de jaren
je vechtslust
sterk vermindert

Soms wou ik dan
dat het niet waar was
dat ik gewoon
even op mijn tanden kon bijten
MAAR..
de vraag is nu
is al dat KARAKTER wel nodig
is die strijd voor me zelf
echt nodig