altijd samen en toch alleen
vroeger liepen we altijd samen
met de honden in het bos
dan spreidde jij je armen open
en liet je de honden vrij los
ze kwamen dan gelijk naar me toe rennen
en vroeg je altijd aan mij
wat ben je dan van papa
en ik antwoorde dan naar jou:
ik ben voor altijd jouw stukje goud
ook al leef je nu
tussen de sterren en de maan
jij kon niet meer bij ons blijven
we moesten je helaas laten gaan
waarom moest je nou zo ziek zijn
en zoveel lijden van de pijn
ik zal altijd aan je blijven denken en je ook liefde schenken
liefs kus
2-3-2004
bunnie: | Donderdag, maart 04, 2004 08:57 |
houd die herinneringen vast en blijf er op terug kijken.. veel liefs bun |
|
Green eyes: | Dinsdag, maart 02, 2004 23:36 |
een mooi gedicht met een mooie gedachten, liefs & knuff ps ik hoop dat het goed met je gaat? met mij redelijk...kwaaltjes hé ;) |
|
druppeltje: | Dinsdag, maart 02, 2004 17:45 |
droevig maar wel heel mooi... knuf drup |
|
Ruud007: | Dinsdag, maart 02, 2004 14:11 |
Ik vind het echt een heel goed, verdrietig gedicht... als het echt gebeurd is wens ik je veel sterkte toe.. kus Ruud | |
de nifter: | Dinsdag, maart 02, 2004 13:00 |
wel droevig. maar ook erg mooi | |
***engeltjuh***: | Dinsdag, maart 02, 2004 12:53 |
tja das toch wel beetje droevig gedicht heeft ook wel indruk op mij mooi neergezet liefs gerjan |
|
Auteur: dol_fijn | ||
Gecontroleerd door: maneschijn | ||
Gepubliceerd op: 02 maart 2004 | ||
Thema's: |