Leven met jou
Ik loop tegen bomen
met een grote knal
als ik weer loop te dromen
Ik huil mezelf in slaap
en snik terwijl ik denk
ik zucht terwijl ik gaap
Ik kan niet zonder je leven
misschien een seconde of wat
daarna zal ik het al begeven
je bent nu hoe ik leven ga
en dat is maar goed ook
want zonder je kan ik niet leven ja
met een grote knal
als ik weer loop te dromen
Ik huil mezelf in slaap
en snik terwijl ik denk
ik zucht terwijl ik gaap
Ik kan niet zonder je leven
misschien een seconde of wat
daarna zal ik het al begeven
je bent nu hoe ik leven ga
en dat is maar goed ook
want zonder je kan ik niet leven ja
Reacties op dit gedicht
| Elizabethh: | Maandag, maart 22, 2004 20:21 |
| Oh wat mooi gedicht, prachtig geschreven... Liefde kent geen grenzen...dat is waar & gemis van je geliefde is zeker niet wat je wenst.. Liefs Elizabethh |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Pups | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 03 maart 2004 | ||
| Thema's: | ||