kind
Een kind,
Ooit, heel lang geleden, was er een kind, onervaren en blij.
Het vergat het Gebod en deed; was plots niet meer vrij!
Langzaam daalde het naar dieper oorden: naar deze aarde.
Het verliet zijn thuis, verloor zijn oorspronkelijke waarde
Omhulde zich met vele lagen van stof.
Kind’s glans ging verloren en zijn ogen werden dof.
De warmte verdween en ‘t kind trok een schild om zich heen
Het vereenzaamde en verhardde, klaagde steen en been:
“Waarom kan ik niet echt gelukkig zijn”
“En vanwaar toch al die pijn?”
Deze vragen werden een heel klein begin…
Van iets. Maar er ontstond ook tegenzin.
Tijden verstreken…. en ‘t kind vroeg zich af:
“Wie ben ik? Van wie stam ik nu werkelijk af?”
Dwars door die tegenzin heen begon het antwoord te dagen.
Het kind liet zich vanaf toen niet langer meer plagen
Door aanvallen van tegenspoed en eenzaamheid.
Het werd wijzer en sterker, en beter voorbereid.
Want op de dag dat zijn ogen zagen
Dat in al zijn wonden en tegenslagen
Wijze lessen zaten verborgen
Voelde het zich nu daarin geborgen.
Zodat het na lange omzwervingen uiteindelijk wist,
Die pijn, dat is: Ik heb mijn Ware Thuis gemist!
Ooit, heel lang geleden, was er een kind, onervaren en blij.
Het vergat het Gebod en deed; was plots niet meer vrij!
Langzaam daalde het naar dieper oorden: naar deze aarde.
Het verliet zijn thuis, verloor zijn oorspronkelijke waarde
Omhulde zich met vele lagen van stof.
Kind’s glans ging verloren en zijn ogen werden dof.
De warmte verdween en ‘t kind trok een schild om zich heen
Het vereenzaamde en verhardde, klaagde steen en been:
“Waarom kan ik niet echt gelukkig zijn”
“En vanwaar toch al die pijn?”
Deze vragen werden een heel klein begin…
Van iets. Maar er ontstond ook tegenzin.
Tijden verstreken…. en ‘t kind vroeg zich af:
“Wie ben ik? Van wie stam ik nu werkelijk af?”
Dwars door die tegenzin heen begon het antwoord te dagen.
Het kind liet zich vanaf toen niet langer meer plagen
Door aanvallen van tegenspoed en eenzaamheid.
Het werd wijzer en sterker, en beter voorbereid.
Want op de dag dat zijn ogen zagen
Dat in al zijn wonden en tegenslagen
Wijze lessen zaten verborgen
Voelde het zich nu daarin geborgen.
Zodat het na lange omzwervingen uiteindelijk wist,
Die pijn, dat is: Ik heb mijn Ware Thuis gemist!
Reacties op dit gedicht
| Joëlle : | Donderdag, juni 28, 2001 14:28 |
| Lieve Lidy, Met de achtergrondinformatie die je me hebt verstrekt begrijp ik na elke keer lezen het gedicht een stukje meer... Net als Carina grijpt dit gedicht me erg aan...mooi, duidelijk en herkenbaar! Heel erg mooi en duidelijk geschreven... Heel veel liefs Joëlle |
|
| Carina: | Donderdag, april 26, 2001 16:31 |
| Wauw......een heel mooi gedicht! Begrijp hem ook goed. Je schrijft mooi. liefs carina |
|
| Brammie: | Maandag, april 09, 2001 22:33 |
| De les die je leert en bij je blijft voor de rest van je leven. | |
| pramodah: | Maandag, april 09, 2001 17:13 |
| na dit bessef kan hij de weg naar huis terug nemen.......... | |
| Dodo: | Maandag, april 09, 2001 13:48 |
| Welkom thuis... :o) | |
Over dit gedicht
| Auteur: liberty | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 09 april 2001 | ||
| Thema's: | ||