Waarom!
In de diepe rust is het daar
In stille wateren met diepe gronden
Of wanneer ik in de vlammen staar
En ook in de vroege ochtendstonden
In jouw zwijgende afwezigheid
En tussen ongesproken woorden
Je voelt het in de aanwezigheid
Van de door jouw verlaten oorden
In het missen van jouw kussen
En in een gedeelde herinnering
Bij de vergeten uren zit het tussen
Waar ik ongemerkt aan voorbij ging
Zat het ook al in ons samenzijn
En in al onze mooie dagen ?
Je nam een stukje van mijn zijn
Ik blijf achter met zoveel vragen
Reacties op dit gedicht
| Elizabethh: | Dinsdag, maart 09, 2004 12:24 |
| Je bent een hart vol woorden, waarom ons geliefden ons achter laten dat weet nietmand, maar dat ze een deel van onze harten verdoven dat weet iedereen... Juist die ongesproken woorden, zijn belangrijk om gesproken te woorden...je hart laten spreken... Of een Glimlach zonder woorden...altijd goed. Liefs Elizabethh |
|
| jazzzz: | Dinsdag, maart 09, 2004 08:57 |
| mooi verwoord! liefs, |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Paul Tesser | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 09 maart 2004 | ||
| Thema's: | ||