Vloed
De golven breken op het strand
en langzaam trekken ze zich weer terug
We lopen hand in hand
de warmte van de zon in onze rug
2 voetsporen in het zand
Achtergelaten voor de gretige golven
die zich te goed doen
en onze sporen bedolven
Maar het lukt ze niet
het spoor te wissen
Want zolang wij blijven lopen
kunnen zij het einde niet beslissen
Dus blijf naast me lopen
Laat me niet los
Want met 1 paar stappen
ben ik wel degelijk de klos........
Reacties op dit gedicht
| H.J.: | Donderdag, maart 11, 2004 18:47 |
| even uitblazen hoor. knipoog |
|
| Oorlam: | Woensdag, maart 10, 2004 19:24 |
| ..en daar ligt een oud stuk hout..kom we gaan strandjutten! | |
| Peter van der Linden: | Woensdag, maart 10, 2004 17:42 |
| Heel mooi geschreven lagbeertje. Ik lees geluk in je gedicht. Liefs, Peter. |
|
| de nifter: | Woensdag, maart 10, 2004 14:32 |
| :) en ik me maar steeds afvragen van wie die sporen toch zijn :) | |
Over dit gedicht
| Auteur: lagbeertje | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 10 maart 2004 | ||
| Thema's: | ||