Banden versleten?
Ik braak mijn verdriet de ruimte in
Verspil mijn tranen aan de noodzaak
Verruil de glimlach voor de grimas
Ontspring in doodse stilte vol pijn
Verdruk ik mijn tranen nu te veel
Als ik ze niet wil laten komen
Voor degenen die mij negeren
Zich niet langer intresseren
Ik gooi mijn verdriet op tafel
Als ik smeek om slechts een woord
Slechts een klein bericht doet goed
Verdwijn niet uit mijn leven
Waar zijn nu de banden
In een jaar zover geslepen
Leken niet versleten te zijn
Vergaan nu in verleden
Als de toekomst er zo uit ziet
Waar kan ik dan heen gaan
Verlies ik meer dan ik kan hebben
Kan ik de leugen niet geloven
12-03-04
Reacties op dit gedicht
| CJ: | Zondag, maart 14, 2004 20:58 |
| So close and yet so far, still lingering in the past. So oblivious and yet so in touch, still following........ J. |
|
| Paul Willems (Quikkie): | Zondag, maart 14, 2004 10:00 |
| soms zijn we te laat met het geven van een teken soms zijn we te laat om te zeggen wat je voelt soms ben je te laat den te zijn vergeten maar ineens kom je ze weer tegen als in een mooi gedicht en geven jou misschien weer een beetje licht sterkte ben gr paul |
|
| Robski: | Zaterdag, maart 13, 2004 00:59 |
| Ik kan je alleen maar sterkte wensen joh... *hugs* Liefs, Rob |
|
| Boudaatje: | Vrijdag, maart 12, 2004 23:01 |
| zwaar dichtie, ik hoop dat je snel een uitweg vind en dat je weer wat geluk prover mag zonder twijfels zonder angsten zonder pijn en verdriet. dikke knuffel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Benjamin de Rooy |  
|
|
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 12 maart 2004 | ||
| Thema's: | ||