U lag op sterven op de IC
Mijn moeder wilde 1x naar U toe en ik mocht mee
We hebben zitten praten maar U was moe
Ik wist het al:Ik ging nooit meer naar U toe
We gingen weg,ik kijk nog een keer
Pieeeep hoor ik naast uw bed
Ik kreeg gelijk:Het was over met de pret
U was er niet meer
Geen tijd om te rouwen
Ik en mijn moeder moesten een nieuw leven opbouwen
Na een tijd begreep ik niks meer
Uw dood deed mij zo’n zeer
Maar niemand anders leek u te missen
Waarom niet?!Ik ging het bij mijn moeder uitvissen
Mijn moeder hield het niet meer
Zij bekende en het deed verdomde zeer
U heeft vroeger aan mij gezeten
U was van mij bezeten
Waarom niet een van de anderen
Mijn herinneringen aan U begonnen te veranderen
Heeft U er ooit berouw om gehad
Bijvoorbeeld toen ik aan uw ziekenbed zat?
Mijn hart heeft het begeven
Ik zal het U nooit vergeven
Ik vond U altijd zo’n lieve en zachtaardige man
Maar nu bent U iemand die niet van kinderen afblijven kan
De bekentenis maakte mijn herinneringen van U zwart
Maar toch heeft U een plekje in mijn hart
Dag Opa, ik blijf aan U denken