Waardig?
Je schijnt het niet te snappen,
en ik lijk het te verzwijgen..
Je denkt dat je het door hebt,
waar jij geen grip meer op kunt krijgen..
Je schijnt het te verstoppen,
en lijkt het te negeren..
Maar van de waarheid..
schijn jij ook al niets te leren...
Alles laat je koud,
geen hart zal je verwarmen..
En zonder vriendschap,
zal jouw leven slechts verarmen..
Je wordt gebroken door ‘t gebrek..
aan vertrouwen en genegenheid..
En in een leven zonder vriendschap..
ben je mij al eeuwig kwijt..
Je lijkt het niet te snappen,
maar ik ga er stil aan onderdoor..
Op momenten dat ik luister,
en ik je stem weer hoor..
Dan geef ik je het liefst mijn hart,
en pak ik je beiden handen..
Maar ik weet dat daar mijn liefde,
er toch in de dood zal stranden...
Reacties op dit gedicht
| xavion: | Zondag, maart 21, 2004 16:26 |
| Schijn bedriegt behalve zonneschijn... Lieve groet, XaVioN |
|
| Quo Vadis?: | Zondag, maart 21, 2004 14:00 |
| Poëzie poëete... *smile* ;o)x Weet je waarom? Als de Liefde groot is, worden woorden overbodig. Want zelfs in de stiltes, laat de Liefde zich horen... (When Love is great, there's no need for words. For even in silences, love is heard...) Anonimus. Daarom. *knipoogie* |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sorriso promise | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 21 maart 2004 | ||
| Thema's: | ||