Schilderij zonder Kleuren!
Schilderij zonder Kleuren!
Een schilderij hangt droevig
aan de muur
Hangend aan een spijker
omringd met plamuur
Net zoals liefde wat ik zo
graag wil ontvangen
Liefkozende woorden, gesproken
met een zoen op mijn wangen
Alleen zijn met die grote
leegte in dat hart
Waar men die enge kleur
voor neemt het is zwart
Zelfportret, geschilderd met
een droevig penseel
Zwart... de kleur van mijn bestaan
van mijn geheel
Wie bezit dat palet met
die fleurige kleuren
Wat dat droevige schilderij
eens kan opfleuren
Schildert het met het penseel
van jou bestaan
Zodat we samen fleurig door
het leven kunnen gaan
Een schilderij hangt droevig
aan de muur
Hangend aan een spijker
omringd met plamuur
Net zoals liefde wat ik zo
graag wil ontvangen
Liefkozende woorden, gesproken
met een zoen op mijn wangen
Alleen zijn met die grote
leegte in dat hart
Waar men die enge kleur
voor neemt het is zwart
Zelfportret, geschilderd met
een droevig penseel
Zwart... de kleur van mijn bestaan
van mijn geheel
Wie bezit dat palet met
die fleurige kleuren
Wat dat droevige schilderij
eens kan opfleuren
Schildert het met het penseel
van jou bestaan
Zodat we samen fleurig door
het leven kunnen gaan
Reacties op dit gedicht
| Dario DV: | Maandag, maart 22, 2004 14:26 |
| De dag zal wel komen dat iemand je portret komt opfleuren, zonder twijfel. Ik geef je in elk geval al de groene kleur (die van de hoop). OK? Ciao, Dario |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Peter F. | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 22 maart 2004 | ||
| Thema's: | ||