Mijn oude stad
Mijn oude stad
In de nevelige vroege morgen
Nestel ik mij in warm nat gras
En staar ik naar de zon die ras
De resten van de nacht doet worgen
In de verte zie ik contouren
Van mijn oude stad, het doet deugd
Zij herbergt mijn begin en jeugd
Wat heeft mij toch kunnen ontvoeren
Ik zal later haar schoot betreden
De wijken waar ik ben groot gebracht
Rouw en weemoed is wat mij opwacht
Een rendez-vous met mijn verleden
Reacties op dit gedicht
| wijnand.: | Maandag, maart 22, 2004 18:24 |
| mooie herinnering | |
| jazzzz: | Maandag, maart 22, 2004 14:58 |
| heel mooi... liefs, |
|
| Dario DV: | Maandag, maart 22, 2004 14:47 |
| Ja, je geboorteplaats kan je gewoon niet verloochenen en daar denk je dan met heimwee aan terug. Heel mooie woordenkeuze in dit gedicht. Ciao, Dario |
|
| Oorlam: | Maandag, maart 22, 2004 13:55 |
| mooi melancholisch, ik denk nu aan ridders en jonkvrouwen! | |
| Green Tea: | Maandag, maart 22, 2004 13:28 |
| Prachtig... Liefs , Green Tea. |
|
| Zilke: | Maandag, maart 22, 2004 13:27 |
| Mooi geschreven! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Paul Tesser | 
|
|
| Gecontroleerd door: 260580 | ||
| Gepubliceerd op: 22 maart 2004 | ||
| Thema's: | ||