Oosterschelde
Zijn er woorden die raken
net niet strelen, grenzen
aan de ademstile warmte en
haar aanblik kunnen vatten?De Oosterschelde breekt
in sluiers van zonnelicht,
verdwaalde blauwe tinten
en het diepe grijs van zandig water.Haar hand kneed tijdig woest
de ronde kusten en koestert
geborgen ongekende zinnen
die wachten op woorden.wachten...
Ik wil niet meer wachten
ik wil haar nu
ik wil haar zoenen
haar strelen
haar haar doorweven
welvingen betreden
en zachtjes beven
of zoekt mijn stem naar rillen
stil erotisch trillen?Ik zoek naar woorden,
vergeet mezelf, maar zij is sterk
aanwezig met haar hele wezen
tintelend zijn en is glooiend
ent in mijn warme hart.Oo ster vervul me...
^__^
Reacties op dit gedicht
| Sheena: | Dinsdag, maart 23, 2004 19:15 |
| ok maak de dag maar goed, poezie, zoals het moet :P Sheena |
|
| sunset: | Dinsdag, maart 23, 2004 06:10 |
| Dit is zo liefdevol mooi. Liefs / sunset |
|
| M@ri@: | Dinsdag, maart 23, 2004 00:41 |
| wowwwwww...schitterbaar! liefs *boselfje* |
|
| Quo Vadis?: | Dinsdag, maart 23, 2004 00:27 |
| Mem o ries... *smile...* ;o)x |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Joris Daelemans | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 23 maart 2004 | ||
| Thema's: | ||