tranen rollen over mijn gezicht
iedere keer een beetje dieper is m'n plicht
iedere keer een snee
ik wil niemand mee
alleen moet ik erdoor gaan
daar voor alleen al een traan
duizenden tranen om andere dingen
stemmetjes vabinnen beginnen te zingen
fluisteren op rare ogenblikken
dat ik dit en alles moet slikken
dan weer zeggen ze: maak een snee
er bestaat geen antwoord: nee
een snee om alle pijn eruit te laten vloeien
m'n liefde kan voor niemand groeien
als ik me zo blijft voelen
waar blijven al die doelen
om voor te blijven leven
om terug liefde te kunnen geven?
ik voel niets meer
en dit keer op keer
dag in dag uit
dan zeggen ze luid
snijdt goed en diep door
waardoor ik m'n leven verloor.