8 minuten
weer alleen
denkend
aan de 8 minuten
vanmiddag
ik kon het aan
de wereld stond voor me open
na 8 minuten
weer eenzaam met mijn verdriet
weer alleen
denkend
aan nieuwe minuten
ooit...
ik kon het aan
stond op het punt te gaan slagen
een nieuw begin
veranderde weer in eenzaamheid
weer die krassen
mijn pols zwolt op
ook na enkele minuten
daar weer spijt van
*de minuten van drang duurde net te lang, sorry, 4e keer*
denkend
aan de 8 minuten
vanmiddag
ik kon het aan
de wereld stond voor me open
na 8 minuten
weer eenzaam met mijn verdriet
weer alleen
denkend
aan nieuwe minuten
ooit...
ik kon het aan
stond op het punt te gaan slagen
een nieuw begin
veranderde weer in eenzaamheid
weer die krassen
mijn pols zwolt op
ook na enkele minuten
daar weer spijt van
*de minuten van drang duurde net te lang, sorry, 4e keer*
Reacties op dit gedicht
| maneschijn: | Dinsdag, maart 23, 2004 22:03 |
| Gewoon wéér opnieuw beginnen... En dit keer lukt het mss langer om eraan te weerstaan! succes x |
|
| Caroline van Geel: | Dinsdag, maart 23, 2004 21:33 |
| Da's erg shit. Wel mooi opgeschreven, liefs Caro | |
Over dit gedicht
| Auteur: hoop | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 23 maart 2004 | ||
| Thema's: | ||