Tranen, ze rollen altijd in dezelfde banen
Biggelen over mijn wangen
Niemand om ze op te vangen
Ik lijk zo vol vrienden
Dat zijn ze ook wel
Maar vertrouwen beschaamd
Onzekerheid neemt het over
Begin weer met metselen van een muurtje
Ik wil niet
Het gaat vanzelf
Ze glijden
Komen uit het zogenoemde niets
Verdwijnen, zodra ze gevallen zijn
Ik wil niet
Ze blijven maar vallen
Via mijn wangen
Niemand om ze op te vangen
Writer, Ikzelf