Mijn vrienden zijn net als mij
Toch verschillen wij als dag en nacht
Vloeiend glijden onze woorden en gevoelens
Tot een smeltkroes van saamhorigheid
Alle lasten proberen wij samen te dragen
De schouders van ons allen zijn
Als een draagmuur die kraakt in al zijn voegen
Hier en daar valt er een steen van tussen
Maar die zal altijd in de fundering blijven hangen
Ons huis is een bouwval waaraan wij zullen blijven werken
Waarschijnlijk komt het nooit af
Maar onbewoonbaar zal het zeker niet worden