Speciaal voor u
Wijze man met versleten herinneringen
dwaalt fietsend wat langs de waterkant.
Op zoek naar niets
gaat hij zitten aan de rand.
En denkt hoe het was,
hoe het beter of anders kon.
Aan alle levenstrofee’s
die hij al die jaren won.
Hoe hard het verdriet
overging naar pijn.
En vraagt zich soms stiekem af
hoe het weer was niet eenzaam te zijn.
Wijze man met versleten herinneringen.
Zie hem vaak fietsen telkens weer
op elke mooie lente dag
bij het meer.
Maar vraag me af
waar hij op wacht
en hoe het komt
dat hij nog lacht.
Ik wacht op hem
hij weet van niets.
Bewonderend kijk ik
hoe hij verder fietst.