foei
Trek even aan m’n haar, wel zachtjes aub
want dit is toch echt te mooi om waar te zijn:
blauwe luchten vol met krassende kraaien
en een streepje roze dat zó zacht en zoet is
dat ik er wel een hap uit móet nemen.
Schuifelt ze stiekem haar bordje met macaroni onder het bed
kruipt onder haar dekens en droomt over roze suikerspinnen
en likt zelfs in haar slaap haar vingers af bij de gedachte
dat de maan in een koekje verandert en geglazuurd wordt met suiker.
Foei, denkt het zandmannetje
en stopt wat zand in haar oor.
Reacties op dit gedicht
| Oorlam: | Zondag, april 04, 2004 20:16 |
| jajajajaja meer van dit hippieschoen!!! | |
| de nifter: | Zaterdag, april 03, 2004 16:54 |
| ja.... hij moet toch ergens heen met dat zand nietwaar? en als ie het in je sokken mikt doe je ook geen vreugdedansje toch? | |
| bent: | Vrijdag, april 02, 2004 21:40 |
| Een koekje is wel lekker maar dat glazuur is de pest voor je tanden. Hoe ironisch... x |
|
| Acid Burn: | Vrijdag, april 02, 2004 18:04 |
| Wat kunnen dromen toch mooi zijn..:) Goed omschreven! kuss marije |
|
Over dit gedicht
| Auteur: marije kooij | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 02 april 2004 | ||
| Thema's: | ||