Sprekende ogen...
Sprekende ogen...
Je ogen kijken langzaam op,
ik zie de angst die zich erin verschuilt
Ze kijken me vragend aan
en zoeken naar antwoorden
die ze hopen te vinden in die van mij
Maar voor ik mijn ogen ook maar iets kan laten zeggen,
wend jij de jouwe al weer af
En met al je kracht
verzamel je de moed
om mij je ziel te tonen,
in de hoop dat ik je de antwoorden geef,
die jij zelf niet bij mij kon vinden
Dus neem ik je vast
en geef je steun
en laat ik m’n ogen spreken
Je ogen kijken langzaam op,
ik zie de angst die zich erin verschuilt
Ze kijken me vragend aan
en zoeken naar antwoorden
die ze hopen te vinden in die van mij
Maar voor ik mijn ogen ook maar iets kan laten zeggen,
wend jij de jouwe al weer af
En met al je kracht
verzamel je de moed
om mij je ziel te tonen,
in de hoop dat ik je de antwoorden geef,
die jij zelf niet bij mij kon vinden
Dus neem ik je vast
en geef je steun
en laat ik m’n ogen spreken
Reacties op dit gedicht
| Marble: | Vrijdag, april 02, 2004 18:40 |
| Blijkbaar zijn dodende blikken de kwaadste nog niet :) mooi gedaan sterkte ermee Marble |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Acid Burn | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 02 april 2004 | ||
| Thema's: | ||