regenbogen
Regenboog
Wat hij zei was waarheid
Ons ego was klein
Wij volgden hem blind
Leden de pijn
Hij stond voor de liefde
Wij zochten een brug
Hij vond zijn genot
Over onze rug
Hij had zijn slaven
Kon manipuleren
Wij lieten het toe
Zo goed als hij was
Zich met woorden te weren
Hij liet je dansen
En je stelde geen vragen
Naar zijn pijpen
Zou jij verlangen
Er zo op terug gekeken
Gebruikt als ik mij voel
Zoek ik niet de bruggen
Zwem ik zelf tot mijn doel
Reacties op dit gedicht
| Caroline Maas: | Donderdag, juni 14, 2001 23:00 |
| Wauw, dit is prachtig verwoord! Het raakt me echt enorm!!! Mooi... Liefs, Caroline |
|
| ~pramodah: | Donderdag, april 19, 2001 21:36 |
| mooi gedicht vooral die drie laatste zinnen spreken mij aan....... | |
Over dit gedicht
| Auteur: prinsje | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 19 april 2001 | ||
| Thema's: | ||