Laat liggen tot morgen
Al een tijdje
aan het wachten
wachten tot
dit rotgevoel weg gaat
Al dagen
wat zeg ik weken
maanden
aan het vechten
tegen deze verlangens
Hoe langer het gevecht
hoe duidelijk het wordt
het is niet langer uit te houden
het is geen verlangen meer
het is een verslaving
Is het de hoop
op je eigen vechtlust
die alleen het verlangen
kan uitstelllen
Het is mij
ik en mezelf
Laat liggen tot morgen
kan het zeggen
is er dan hoop op genezing
En verbreek ik dan de
verslaving
of de verlangens
laat ik je liggen
mes zakmes scheermes
tot morgen
of de dag ernaa
tot ik mezelf
weer eens snijd
Reacties op dit gedicht
| Stefania: | Maandag, april 05, 2004 21:45 |
| Mooi geschreven. Blijven vechten, je kan het! | |
| brinkieloontje: | Maandag, april 05, 2004 20:25 |
| hey lisa.. Het is echt heel erg moelijk, ik weet het, maar elke dag dat je het niet doet is een winst, elke dag is het begin van eeuwig, probeer ook zo te denken. Beloon je voor de dagen die je niet snijdt.. dat verdien je, want het is zwaar.. Hele veel sterkte XxX Ilona |
|
Over dit gedicht
| Auteur: lisa left eye | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 05 april 2004 | ||
| Thema's: | ||