Ik ben zo bang..

Jij hield van mij,
en ik van jou.
Jij smeekte mij,
ik zweerde jou,
dat ik je nooit verlaten zou.

We hadden het goed,
deden alles samen..
Totdat gevoelens verdwenen,
en er andere kwamen.

Ik hield niet meer van jou,
jij wel van mij.
Ik heb het je uitgelegd,
en dacht,
ik ben weer vrij.

Dat dacht ik,
Maar vrij was ik niet,
jouw ogen gevuld met tranen,
maar ik verdronk in jouw verdriet.

Ik ben zo bang,
bang dat jij het leven zal vervloeken
Zo vreselijk bang,
dat jij hulp bij het mes gaat zoeken.

Ik zeg je steeds weer,
dat het geen oplossing zal zijn..
Je luisterd niet eens.. ik zie het in je ogen,
ik voel je pijn.

Jij smeekte mij,
ik zweerde jou,
Om je nooit te verlaten.
ik heb deze belofte gebroken,
Nee, het valt niet goed te praten.

Nu smeek ik jou,
en jij zweert mij,
jouw vuur word niet gedooft..
Maar ik ben bang...
voor mijn geweten, iets in mij,
iets wat het niet gelooft.