alleen sterven
u lag daar zo alleen...
mijn hartje brak...."wat vind ik dit gemeen"
u hebt zolang geleefd...
en niemand die om u geeft...
met tranen in mijn ogen...
ben ik even bij u gekropen...
ik nam uw hand in de mijne...
en er verscheen een brede lach...
u kneep uw ogen even dicht...
en legde uw hoofd op mijn schouder...
ik zong zachtjes een liedje voor u...
en bleef bij u de hele nacht...
in de ochtend bent u overleden....
met uw handen in de mijne...
en een tevreden lach...
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Vrijdag, april 16, 2004 21:00 |
| sterven maakt een mens alleen of samen als een gave die zich laat begaan in die ene naaste die dit eerste licht op haar gezicht weer mee kan dragen. dat het toch nog zo zou mogen zijn... hans |
|
| cupidoke: | Vrijdag, april 16, 2004 20:44 |
| nee..ontzettend mooi! | |
| Dark Sinner : | Vrijdag, april 16, 2004 20:01 |
| Heel Mooi!! xus |
|
Over dit gedicht
| Auteur: lovefairy | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 16 april 2004 | ||
| Thema's: | ||