Ik wil niet meer weten
maar voelen te zijn,
het doen te leven.
Ik bid niet tot de god
van woeste waanzin
en bloeddorstig vergeven.
De vrees om niets is gelogen;
het eeuwig staren stokt,
louteren zal het mij niet.
Ik doe mijn daden
zonder een kruis te slaan,
het hart te doorboren.
De zinnen die ik smeed
verliezen niet aan vuur
als ik ze smoel geef.
Zet mij nu maar apart,
ik doorbreek de kringen
en stel het tasten af.
Doelloos verlaat ik
het gevangen paradijs
van mijn enig bestaan.
Geen woord, geen droom,
geen idee, geen akkoord.
Vrijheid is een drang.
Jannie Hoogendam: | Dinsdag, april 20, 2004 10:52 |
Ik ga een heel eind met je mee! Je hebt jouw gevoel duidelijk kunnen beschrijven en dat is prachtig knuffel en X Jannie |
|
Auteur: Anton van Amerongen | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 20 april 2004 | ||
Thema's: |