DE OGEN OPENEN
In een moment van bewustwording,
zie ik de wolken in hun vredige staat van zijn,
met verbijstering mensen gadeslaan.
Mensen die in stress,
met hun ogen dicht,
hun eigen geluk voorbij rennen,
om zich uiteindelijk te pletter te lopen,
tegen illusies van desastreuze aard,
die door henzelf zijn geprojecteerd.
De enkelingen die de ogen openen,
krijgen van de wolken,
een glimlach zonneschijn toegeworpen.
Waarna de wolken in hun vredige staat van zijn,
verder leven,
om gelukkig te zijn.
16 mei 1999
zie ik de wolken in hun vredige staat van zijn,
met verbijstering mensen gadeslaan.
Mensen die in stress,
met hun ogen dicht,
hun eigen geluk voorbij rennen,
om zich uiteindelijk te pletter te lopen,
tegen illusies van desastreuze aard,
die door henzelf zijn geprojecteerd.
De enkelingen die de ogen openen,
krijgen van de wolken,
een glimlach zonneschijn toegeworpen.
Waarna de wolken in hun vredige staat van zijn,
verder leven,
om gelukkig te zijn.
16 mei 1999
Reacties op dit gedicht
| will hanssen: | Zondag, april 25, 2004 15:25 |
| Heel mooi beschreven, Sandra! Laten we allemaal worden zoals die wolken! Groetje,Will |
|
| DrieGeetjes: | Zondag, april 25, 2004 09:09 |
| verbijstering = verbazing *smile!* ;o)x Een moment verbijsterd niet... Je zou het moment missen als het je niet verbaast... *knipoogie* Mooi dicht, vroeg op de morgen, Sandra Witteveen. *smile* |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Sandra Witteveen | 
|
|
| Gecontroleerd door: Carama | ||
| Gepubliceerd op: 25 april 2004 | ||
| Thema's: | ||