help mij
jij hielp me
waarom laat een mens dan niet toe
om dan zichzelf ook een kans te geven
ik wil haar helpen want
ze gaat ten onder
ik ken haar
ik heb ze zo nog nooit gezien
en troosten kan k niet ik heb zelf nog te veel verdriet
en ik ben te bang
te ban g om te helpen
om ik teveel dezelfde verdiet heb
maar probeer het
laar begin zelf dan in moeilijkheden te komen
ik vind dit rot
en doe haaar nu iets te kort
terwwijl zij voor mij tot ik
me terug beter voelde aan men zij stond
waarom voel ik me nu zo rot.
straks ga ik er aan kapot.
waarom laat een mens dan niet toe
om dan zichzelf ook een kans te geven
ik wil haar helpen want
ze gaat ten onder
ik ken haar
ik heb ze zo nog nooit gezien
en troosten kan k niet ik heb zelf nog te veel verdriet
en ik ben te bang
te ban g om te helpen
om ik teveel dezelfde verdiet heb
maar probeer het
laar begin zelf dan in moeilijkheden te komen
ik vind dit rot
en doe haaar nu iets te kort
terwwijl zij voor mij tot ik
me terug beter voelde aan men zij stond
waarom voel ik me nu zo rot.
straks ga ik er aan kapot.
Reacties op dit gedicht
| Drusilla16: | Zaterdag, november 06, 2004 11:48 |
| wow, heel mooi verwoord, nog erg bedankt voor je reactie, trouwens, heb ik heel veel aan. Groetjes Drusilla |
|
| ~karo~: | Donderdag, april 29, 2004 21:43 |
| mooi.... heel veel sterkte!!! | |
Over dit gedicht
| Auteur: huggie | 
|
|
| Gecontroleerd door: ;o)x | ||
| Gepubliceerd op: 29 april 2004 | ||
| Thema's: | ||