Ruzie
Wil je me begrijpen,
dan kan je niet om mij heen.
Verteerd door woede,
in je onbegrip alleen.
Deuren slaan onaangename geluiden,
fluisterende stemmen die in schreeuwen overgaan.
Laat mij de woede in jouw wereld sussen,
want je doet ons onrecht aan.
Het maakt me verdrietig,
je bent door angst gedreven.
Geef wat ruimte aan kennis,
dan zal je weten dat we ons anders in onmacht begeven.
Laten we stoppen met elkaar te overschreeuwen met zinloze schuld,
ons niet verliezen in ergernis door woede omhuld.
dan kan je niet om mij heen.
Verteerd door woede,
in je onbegrip alleen.
Deuren slaan onaangename geluiden,
fluisterende stemmen die in schreeuwen overgaan.
Laat mij de woede in jouw wereld sussen,
want je doet ons onrecht aan.
Het maakt me verdrietig,
je bent door angst gedreven.
Geef wat ruimte aan kennis,
dan zal je weten dat we ons anders in onmacht begeven.
Laten we stoppen met elkaar te overschreeuwen met zinloze schuld,
ons niet verliezen in ergernis door woede omhuld.
Reacties op dit gedicht
| Paul Willems (Quikkie): | Zondag, april 29, 2001 17:55 |
| Onmacht en woede prachtig Elly ik kan me er zo in vinden Ken die onmacht ook zo mooi verwoord knuffel Paul |
|
| arie: | Zondag, april 29, 2001 17:17 |
| Elly, In alle openheid tracht je de stemming te keren. Herkenbaar voor velen.... liefs Arie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: elly | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 29 april 2001 | ||
| Thema's: | ||