Woordeloos
Nooit was het zwijgen plicht
alsof 't zou opgelegd. En toch ...
De waarheid kent slechts één gezicht
Net zoals zijn rivaal bedrog
Te dikwijls heb ik ingeslikt
De woorden die maar net geboren
Tot ik uiteindelijk ben gestikt
in al dat wat jij nooit wou horen
En nu, nu wil ik duidelijk spreken
al voelt mijn mond als uitgedroogd
Of is het mijn gevoel dat zich wil wreken
op 't zwijgen dat ik veel te lang gedoogd?
Mijn onmacht heeft zich omgekeerd
en elke klank zijn valse toon verloren
Ik zing mijn lied dat bij geboorte ik geleerd
nu naakte waarheid 't leven kan bekoren
Wij zochten beiden veel te lang
Hadden ons zelfs voor ons verstopt
En dit te weten, dát maakt bang
Wij voelen ons té lang gefopt
Nooit was mijn zwijgen plicht
alsof 't zou opgelegd. En toch ...
De woorden brengen tranen op 't gezicht
Een hart is eindelijk gezuiverd van bedrog.
**********
sunset 04-05-2004
**********
