[..*Dit gedicht is geschreven door 2 vriendinnen van me, ze zijn allebei overleden, ik ben nu een beetje over ze heen en ik wil dit gedicht hier zetten, als gedachte aan hun!*..]
Opeens was daar die traan
volkomen onverwachts
Eenzaam ging ze haar weg over je wang
je vrolijkheid met zich meedragend.
Een moment van twijfel,
onzekerheid en bang zijn..
Je vertrouwen was sterker dan de angst
Je liet je gaan
daar kwam de volgende traan
De tranen die daarop volgden
droegen niet je vrolijkheid,
maar je verdriet, machteloosheid en woede met zich mee.
Wat een schoonheid, een heerlijk gevoel.
Wetend dat we je niet kwijt zijn
maar juist weer opnieuw mogen leren kennen
Zoals je vroeger was,
vrolijk, eerlijk en optimistisch.
De tranen waren voor ons genoeg
woorden zijn niet altijd nodig,
dit zegt ons meer dan genoeg!
Welkom Terug Meid! We houden van je!
Kus en knuffel van ons,
Maria & Martine
[..*Ik mis jullie meiden! Bedankt dat jullie er altijd voor me geweest zijn!*..]