Gisteren was je begrafenis,
duizenden gevoelens raasden door mijn lijf.
Ik kan niet beschrijven
hoe fel ik je mis.
Je dood deed me pas beseffen,
hoeveel ik werkelijk van je hou.

Je laatste week was onbeschrijfelijk,
je toonde je zo waardig en sterk.
Iedereen stond van je te kijken.
Heel je leven flitste je voorbij.
Het was een moeilijke periode voor ons.
We wilden je helpen strijden,
maar we konden alleen maar machteloos toekijken.

Je bent de eerste persoon die ik moest afgeven.
Ik had nooit gedacht dat ik me zo zou voelen.
Ik voel me leeg vanbinnen,
juist alsof er een stukje van mij ontbreekt.

Je lichaam ligt nu rustig in je graf.
Is je ziel werkelijk in ‘de hemel’?
Kan je werkelijk op ons toekijken?
Ze zullen hierboven wel blij zijn,
want ze hebben er immers een engel bij

oma, ik zal altijd van je houden!