Het geluid van de trein
Het geluid van de trein,
steeds sneller ratelend over de sporen,
trekt mijn blik weg
van haastige mensen.
Ik vouw mijn krant op,
grabbel naar mijn rugzak
en staar stil naar de inhoud,
op zoek naar iets eetbaars.
De man die tegenover me zit,
buigt zich langzaam voorover
en trekt geënerveerd aan het raampje,
dat met een ruk openklapt.
Ik kijk op en ril
bij het zien van zijn sjofele onderkomen.
Zijn ogen onderzoeken me geduldig
vanonder zijn oude, doffe, grijze hoed.
In zijn blik zie ik levenswijsheid.
Ik schaam me plots en probeer
snel mijn pas nieuw gekochte trui
en dure diskman te verbergen.
De trein vertraagt,
de man staat op, stapt uit
en laat me achter.
Ik voel me schuldig.
Reacties op dit gedicht
| ikke_s15: | Zaterdag, mei 22, 2004 14:09 |
| mooi geschreven!!! heel appart ook... kusjes veel liefs sharon |
|
| Fading Away: | Zaterdag, mei 22, 2004 13:47 |
| Bijzonder.. Like your style.. Liefs, Fading Away |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Zilke | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 22 mei 2004 | ||
| Thema's: | ||