vertroebelde ogen
troebele ogen
gevuld met tranen
vertellen de duistere geheimen
in dit zwarte hart
de immense pijn die blijft duren
gemaakt door anderen
gemaakt door jezelf
het blijvende verlangen
naar een mes in je vel
verduisterde blik
naar de witte littekens
verduisterde blik
op het leven gericht
met pijn in het hart leven
met pijn op je lichaam leven
de drang blijft duren
het toegeven is een kleine moeite
aan het mes in je vel
dat bloed en tranen doet vloeien
vertroebelde ogen
vol tranen
om de pijn die blijft duren
om de pijn die ik blijf maken
gevuld met tranen
vertellen de duistere geheimen
in dit zwarte hart
de immense pijn die blijft duren
gemaakt door anderen
gemaakt door jezelf
het blijvende verlangen
naar een mes in je vel
verduisterde blik
naar de witte littekens
verduisterde blik
op het leven gericht
met pijn in het hart leven
met pijn op je lichaam leven
de drang blijft duren
het toegeven is een kleine moeite
aan het mes in je vel
dat bloed en tranen doet vloeien
vertroebelde ogen
vol tranen
om de pijn die blijft duren
om de pijn die ik blijf maken
Reacties op dit gedicht
| dynameid: | Zondag, mei 23, 2004 22:46 |
| Damn!! wat herkenbaar!! onwijs goed verwoord hoe t voelt om dit te moeten doorstaan!! Heel veel sterkte! er komt een dag dat je dit zal overwinnen!! geloof me!! Liefs Dynameid | |
Over dit gedicht
| Auteur: lente | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 23 mei 2004 | ||
| Thema's: | ||