Leegte van de tijd
Leegte van de tijd
Als slechts het fluisteren van je naam
verlicht het duister, en mijn hart
enkel in schaduw lopen mag
'k Mij blind een weg tast
door leegte van de tijd
en denk je nog te voelen,
jouw stille adem hoor
Je zacht een liefdesliedje zingt
als lieve woordjes in mijn oor
waarvan de echo uitgestorven
toen 'k mij in eenzaamheid verloor
En ik je zoek in mijn herinnering
waar nu mijn nachten wenen
en warmte kouder wordt
Een kille deken over droefheid
waardoor mijn adem stokt
en 'k eindeloos diep zal vallen
door leegte van de tijd
die wij nooit leeg gewild
Daarom dat innerlijk ik lijd
om mij, en jou, om ons.
**********
sunset 25-04-2004
**********
Reacties op dit gedicht
| Lesley-Ann: | Zondag, mei 30, 2004 12:20 |
| Droevig verlangend gedicht,Liefs Lesley-Ann | |
| Marble: | Donderdag, mei 27, 2004 11:45 |
| *traan* Deze is echt, maar dan ook Echt, heel erg mooi. Ik weet niet zo goed wat er verder over moet zeggen. Het is gewoon... zooo goed en je hebt het zo verwoord dat ik het zelfs kan begrijpen. Deze verdient echt een pluimpje! Marble. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 27 mei 2004 | ||
| Thema's: | ||