... en wou ik sterven ...
... en wou ik sterven ...
Ik ken de tijd dat in mijn nachten
jij door mijn zon en schaduwen gevlucht
En warme zonnewinden trachten
te vangen mijn oneindige gezucht
Waarmee zij zacht hun spel dan spelen,
je haren laten dansen in het licht
Een zachte lach die ik met jou mag delen
De tover van je liefelijk gezicht
Toen reeds betekende je 'leven',
en wou ik sterven door mijn kus
te branden op jouw lippen
Mij liefdevol aan jou te geven
heeft zacht mij in mijn slaap gesust.
**********
sunset 27-05-2004
**********
Reacties op dit gedicht
| Lesley-Ann: | Zondag, mei 30, 2004 12:27 |
| Prachtig, Liefs Lesley-Ann | |
| PeterdB: | Zaterdag, mei 29, 2004 23:11 |
| Apart; met genoegen gelezen | |
| Huting: | Zaterdag, mei 29, 2004 09:30 |
| Zo is leven en het leven waard om voor te leven.. Liefs, Doortje |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: Carama | ||
| Gepubliceerd op: 29 mei 2004 | ||
| Thema's: | ||