Ik luiser stiltes
Ik luister stiltes
Ik luister stiltes, zoek je stem
en laat mij drijven in mijn tranen
Mijn hart huilt pijnen, en ik ben
eenzaam, verloren zonnestralen
Droefheid druppelt heel gestaag
en monotoon verstrijken uren
Pijn dolkt mij neer, omlaag
word ik gedrukt door muren
die mij in leegtes sluiten
't Wordt donker in mijn hart
als warmte en licht nu buiten
en ik in mij, sterf in mijn smart
Ik zoek je stem, hunker naar leven
Zie door mijn wenen regenluchten
De bliksem, donder geselt mij
Ik adem enkel nog in zuchten
Wanneer is deze levenspijn voorbij?
**********
sunset 29-05-2004
**********
Reacties op dit gedicht
| Lesley-Ann: | Zondag, mei 30, 2004 12:35 |
| Heel droevig, hoop dat er snel verandering in komt en je leven terug een feest mag zijn elke dag.Liefs Lesley-Ann | |
| *Cheseri*: | Zaterdag, mei 29, 2004 10:50 |
| ....mo0j gedaan! liefs! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: Carama | ||
| Gepubliceerd op: 29 mei 2004 | ||
| Thema's: | ||