JE BENT VAN GLAS
je bent van glas
je bent van glas
mijn hoekigheid
wordt ronder als ik
in je spiegelen mag
je kaatst in lijnen
die geen einde kennen
mijn handen warm ik
aan jouw oppervlak
ik zoek naar je begin
een naad, een draad
die ik kan volgen
open maar, ik wil erin
versmelten met jouw beeld
je transparantie proeven
maar je bent gaaf, geen
barst of kleine groeven
wanhopig is mijn smeken
ik zal je moeten breken
in scherven zul je sterven
niemand zal je liefde erven
wil melker
30/05/2004
Reacties op dit gedicht
| Tha Vamp: | Vrijdag, juni 04, 2004 22:23 |
| Zo veel bewondering. Deze vind ik erg mooi! De woorden in jouw gedichten buitelen over elkaar in zo'n prachtig ritme dat ik zo over en over kan lezen! |
|
| jackie53: | Maandag, mei 31, 2004 09:06 |
| Nou Wil je hebt jezelf weer overtrokken,heel erg graag gelezen!!!!Groet Jackie | |
| *Shanti*: | Zondag, mei 30, 2004 13:52 |
| scherven brengen geluk?..... je zou jezelf ook lelijk pijn kunnen doen!... Liefs, namasté, Shanti |
|
| will hanssen: | Zondag, mei 30, 2004 11:51 |
| Prachtig geschreven, Wil heel mooi! Liefs, Will |
|
| lommert: | Zondag, mei 30, 2004 09:18 |
| wie is volmaakt? dit gedicht voor mij wel. Prachtig en met veel bewondering gelezen. willemmien |
|
| Huting: | Zondag, mei 30, 2004 09:06 |
| Steeds weer herlezen, dit gedicht blijft in mijn hoofd zitten.Wat een woordkeuze, wat een prachtige zinnen, in een woord grandioos.... Liefs, Doortje |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 30 mei 2004 | ||
| Thema's: | ||