Nul is niets
Het is het ontbreken van iets
Zelfs nog geen greintje
echt niets
Dat is wat mij overblijft
Of nee, ik lieg
Wat rest is een beetje eigenwaarde
Restje van mijn trots.
Hoofd rechtop, schouders recht
Zo zou het moeten zijn.
Wat het echt is, is onzekerheid
Van hoe ik verder moet.
Vrees voor het beruchte zwarte gat
Niet invallen
Vermijden
Rechtop blijven.
Na nul komt 1
Dus herbeginnen
Splinters samenrapen.
Resten opgraven.
Leven samenstellen.
Niet simpel.
Gelukkig, de zon schijnt
Voor iedereen
Dus hoop ik
Ook een beetje voor mij.
Aangekomen bij niveau 1
Eventjes gepauzeerd
Nu naar niveau 2?
Leren leven?
will hanssen: | Zondag, mei 30, 2004 20:17 |
Een reis van tienduizend kilometer begint......met de eerste stap! Mooi geschreven je gedicht. Liefs, Will |
|
Auteur: klein maar dapper | ||
Gecontroleerd door: benji | ||
Gepubliceerd op: 30 mei 2004 | ||
Thema's: |