Klismatische pregnantie
VASTGEKLONKEN FLESSEN VOL AARSWATER
POLDERKOEIEN LACHEN VAN HET GIEREN
NIET VOEREN DIE DREKSPETTERENDE MASSA
ARGWANENDE AANRAKING VAN POLLEPELS
KRAK, ZEI DE HOOP, WEG WAS DE VALSE GEDACHTE
DE ORANJE VOGEL HIEF ZIJN KUIF EN VING EEN PLOT
DAAR WAAR DE BLOEMPJES DE BIJTJES NOG NIET NAAR DE STAART VISSEN EN DE LAATSTE HOND ZIJN POOT NIET KOEKLOOS GEEFT,
RAAKT MEN OPGELUCHT ONTGAST VAN ELKE FRISHEID, TERWIJL MEN
LIKT AAN DE AROMA VAN HET DARMKANAAL DER AARDSEN
vECHTEND MET DE DROMEN DIE DE REALITEIT VOORKOMEN
DIE ONDER DRANG NAAR BOVEN KOMEN
VIA DE UITGANG NAAR DE OZON
LANGS STERREN DIE NOG WARM ZIJN
OP HET PUNT VAN KRANKZINNINGE STILTE
wEG GEGAAN IN BEWUSTE LOOSHEID
WEG ZIJN VAN HET BEWUST ZIJN
ONDER KRACHT GEBREINAALD IN EEN HERFSTTRUI
HAD IK DE STANK ERKENNING GEGEVEN
ME VEREENZELVIGD MET DE HOPELOZE CREATIVISCHIJT
Over dit gedicht
| Auteur: sapato | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 30 mei 2004 | ||
| Thema's: | ||