Dag...
Dag...
Als tranen in de regen
valt mijn verdriet in ochtenddauw
over woorden steeds gezwegen
voel ik nu nog die bitterkou
Als kleuren in een regenboog
verlang ik steeds weer naar de wind
jij was het die er nooit om loog
je was voor altijd goed gezind
Als rode druppels in het kleed
een gevoel dat niemand kent
heb ik spijt wat jij die avond deed
en dat ik te laat gekomen ben
Als stilte in de avond
loop ik langzaam naar je graf
verscheur zachtjes wat ons bond
en neem afscheid van je
dag...
*Nienna Lúinwë*
Als tranen in de regen
valt mijn verdriet in ochtenddauw
over woorden steeds gezwegen
voel ik nu nog die bitterkou
Als kleuren in een regenboog
verlang ik steeds weer naar de wind
jij was het die er nooit om loog
je was voor altijd goed gezind
Als rode druppels in het kleed
een gevoel dat niemand kent
heb ik spijt wat jij die avond deed
en dat ik te laat gekomen ben
Als stilte in de avond
loop ik langzaam naar je graf
verscheur zachtjes wat ons bond
en neem afscheid van je
dag...
*Nienna Lúinwë*
Reacties op dit gedicht
| Elizabethh: | Vrijdag, juni 04, 2004 12:28 |
| zucht...mooi geschreven.. Liefs Elizabethh |
|
| Boudaatje: | Donderdag, juni 03, 2004 22:41 |
| slik zo droevig mooi geschreven... sterkte knuff |
|
Over dit gedicht
| Auteur: ikfluister | 
|
|
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 03 juni 2004 | ||
| Thema's: | ||