de belofte
niet te vallen
niet te verdrinken
in je zomerogen
is zo weinig
waard geweest

je kwam en nam
zonder grote woorden
de twijfel weg
die de scepter zwaaide
op de troon van mijn hart

je kwam en deed
me weer hopen
dat de zoetste waarheid
niet vergiftigd is
dat liefde en vriendschap
zo veel meer zijn
dan enkel letters
op een veel te leeg blad

wat kan ik anders hopen
dan dat mijn ziel zich
met de jouwe verbindt
dat we één worden en blijven
dat we naast jij en ik ook
wij kunnen zijn