Ik heb meer dan een jaar
gelopen en alles voor hun gedaan
En nu...
nu ben ik ineens niet
goed genoeg meer.
Nu ik voor 1 keer
eens gevraagd heb
of mijn kleinzoontje
met me mee mocht
krijg ik als antwoord 'nee'.
Maar als het hun uitkomt
vragen ze me altijd.
Hij word over enkele dagen
1 jaar,
er zou groot feest komen,
en nu het zover is komt
er ineens geen feest.
Toch niet voor ons!
Wij krijgen hem pas
twee dagen later te zien
en of wij naar daar
mogen komen weet ik niet.
De tranen staan in mijn ogen,
kan me maar nauwelijks bedaren.
Wat doen ze mij verdriet,
en ik...
ik die alles voor hun gedaan heb.
Waarom doen ze mij dat aan?
Nu gaat een nicht van haar
op dat lieve ventje passen,
maar tegen mij zeggen ze het niet.
Wij moeten alles altijd
van iemand anders horen,
maar wij zijn het wel
die haar binnen hebben genomen
toen haar vader zei:
'abortus of buiten'
en nu...
nu tellen wij niet meer mee!
Ik kan niet meer!
16-06-2004