Dwanggedachten
De kokende woede
weggevreten door de angst
Angst die huist in de mensen
En geniepig een weg zoekt
naar onze onschuldige aders
Prik na steek
Steek na prik
Met water ontsmette naalden
Al gewijd in de vroege woorden
van het oude Kerk geroep
Maar ze roepen, ze schreeuwen
Zo hard, als 't lijkt een droom
Geen nachtmerrie, die ben ik
met de vijandigheid al gewoon
Prik na steek
Steek na prik
M'n ontstoken wondes
Zijn verdwenen of eigenlijk
nooit geweest, samen met die
angst voor schreeuw
weggevreten door de angst
Angst die huist in de mensen
En geniepig een weg zoekt
naar onze onschuldige aders
Prik na steek
Steek na prik
Met water ontsmette naalden
Al gewijd in de vroege woorden
van het oude Kerk geroep
Maar ze roepen, ze schreeuwen
Zo hard, als 't lijkt een droom
Geen nachtmerrie, die ben ik
met de vijandigheid al gewoon
Prik na steek
Steek na prik
M'n ontstoken wondes
Zijn verdwenen of eigenlijk
nooit geweest, samen met die
angst voor schreeuw
Reacties op dit gedicht
| Caroline Maas: | Dinsdag, mei 15, 2001 17:28 |
| Wow, dit is... Heavy... Je voelt het... Mooi geschreven. Liefs, Caroline |
|
Over dit gedicht
| Auteur: A.E. Kevers | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 15 mei 2001 | ||
| Thema's: | ||