Het huis weent
Het huis weent
Het huis weent
tranen die nog niet gestroomd
in nachten eenzaamheid
Ik heb nooit echt in jou gewoond
En jij was mij al kwijt
lang voor dat je me ooit gezien
Een handvol spijt
is al wat rest, misschien
ook nog een flard herinneringen
En de gekende eenzaamheid
waarin wij jaren wandelden
En heel veel spijt
om 't missen van de kansen
die wij toch aangeboden kregen
Maar onder 't masker van de lach
bleef 't hart versteend,
werd stil gezwegen
Het huis weent.
(Geschreven voor H. - wie weet geef ik het haar eens, ooit)
**********
sunset 25-04-2004
**********
Reacties op dit gedicht
| Lesley-Ann: | Zaterdag, juni 26, 2004 07:38 |
| Ik zou het haar zeker laten lezen. Als jullie er beide klaar voor zijn. Liefs Lesley-Ann | |
| Jan van Dord: | Vrijdag, juni 25, 2004 17:10 |
| Heel mooi !!! gr Jan |
|
| liam: | Vrijdag, juni 25, 2004 13:15 |
| dit is een hele knappe, een van de beteren die ik vandaag reeds las | |
| ~*Woepiej*~: | Vrijdag, juni 25, 2004 10:57 |
| Hey sunset... dat zou ik als ik jou was denk ik wel doen... Je hebt het prachtig geschreven... en er zit heel veel gevoel in.. !! echt.. ! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 25 juni 2004 | ||
| Thema's: | ||