Scheidingspijn
De stilte hield ons in zijn armen
(Waarmee niet is gezegd
dat woorden niet gesproken)
Maar waar kon ik mij warmen
- Niet alles wat geweest was slecht -
toen ik door eenzaamheid gebroken?
De kilte kuste onze lijven
(Ik stierf nooit echt in jou
dus was er geen herboren),
verjoeg gevoel, ik kon niet blijven
hoe graag jij ook dat wou
Wij hadden ons al lang verloren
Tranen wassen nu gezichten
(Ik heb de jouwe nooit gezien,
de mijne werden niet bekeken)
Waarom is 't huilen geen verlichten
van dodelijke pijn? Misschien
dat tijd helpt bij 't vergeten
al wil er niemand echt herinnering maar zijn.
**********
sunset 25-06-2004
**********
Lesley-Ann: | Zaterdag, juni 26, 2004 07:40 |
Ik wens je veel sterkte, en liefs toe. Liefs Lesley-Ann | |
*Shanti*: | Vrijdag, juni 25, 2004 13:43 |
eenzaamheid; plek ik lees het altijd door, nu niet doordat ik erover zit te denken, dan krijg je tikfouten... Liefs, namasté, Shanti |
|
*Shanti*: | Vrijdag, juni 25, 2004 13:41 |
Intense eenzamheid en verdriet spreekt hieruit! Veel kracht, licht en liefde gewenst om dit te verwerken en ooit misschien een pelk te geven, zodat er toch wat goede herinneringen kunnen overblijven. Liefs, namasté, Shanti |
|
Auteur: sunset | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 25 juni 2004 | ||
Thema's: |