Nachtelijk peinzen
Vaag schijnsel
van de maan
Ketens van licht
onthullen je
bleke gezicht
Volle maan(s)
gezicht
prednison
Herinner
je smalle gezichtje
toen je ermee
begon
Kijk
naar buiten
’t Lijkt wel licht
denk weer terug
‘slecht-nieuws-bericht’
Flarden
van gedachten
ogen die vaak
lachten
Echter nu die
ene traan
in het schijnsel van
de maan
Getekend
door je ziekte
sta je daar
zo stil
berustend in het
heden, een ijzersterke
wil
De beelden
voor mijn ogen
treffen
doen mij meer
en meer
beseffen
hoe nauw wij zijn
verweven
hoe kan ik
- zonder jou -
ooit verder leven?
Reacties op dit gedicht
| Elly: | Woensdag, mei 16, 2001 21:02 |
| Verweven gevoelens van angst voor Verlies van iemand die je zo dierbaar is. Schitterend verwoord. Liefs Elly xxx |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Willemijn | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 16 mei 2001 | ||
| Thema's: | ||