Ik zie het verdriet van mijn kinderen en zij zeggen het niet,
zij willen dat hun moeder de ellende niet ziet.
Maar moeders zijn er om ook zorgen van ze te dragen,
dat hoeft niet verteld te worden en hoeven zij ook niet te vragen.
Kinderen zijn een groot en rijk bezit in je leven,
zij kunnen je zoveel liefde en levensvreugde geven.
Moeders zijn er om mee te praten,
soms hebben zij dat niet in de gaten.
Je wilt de zorgen met ze delen,
en wonden voor ze helen.
De liefde van een moeder zit zo vreselijk diep,
daarom doet het pijn als je ziet hun verdriet.
Vaak is de weg van volwassenheid niet zonder hiaten,
en moeten zij het beste ervan maken.
Alleen advies en praten kan dan een goede steun zijn,
en het gevoel van moeder en kind is dan zo fijn.
Het leven gaat niet zonder tegenslagen aan je voorbij,
maar na verdriet en ellende komt hoogtij.
Denk altijd aan je moeder die er voor jullie is,
dat is geen loze belofte maar gewoon gewis.
Een moeder voelt zich goed als het bij haar kinderen ook goed gaat,
dat is een paal die boven water staat.
Dus aarzel niet en denk niet dat je moeder je lastig valt,
die vecht voor jullie met een vuist die zij balt.

Dit gedicht heeft mijn moeder geschreven voor mijn zus en mij.