Daad des Doods
Daad des Doods
Het moment waar ze op heeft gewacht,
Maar tevens ook heeft veracht.
Het enige waar ze nog voor leefde,
Aan het eind van al haar kracht.
Ze staat daar zonder blik of bloos,
Al voelt ze zich zo hulpeloos,
Haar tenen over de rand,
Dit is de oplossing waar ze voor koos.
Dan komt het moment van de waarheid,
Ze springt zonder afscheid,
En voelt zich zo geweldig, zo vrij,
Terwijl ze haar armen spreidt.
Ze is ontkomen aan de pijn,
Gesprongen in het ravijn,
Ze laat iedereen achter,
En weet nooit hoe liefde zal zijn.
Reacties op dit gedicht
| ~Reality~: | Vrijdag, juli 02, 2004 20:50 |
| Heel mooi geschreven! Hopefully it's really fiction.. Love, § FrozenSilence § |
|
| Boudaatje: | Vrijdag, juli 02, 2004 20:38 |
| huiverd van zo mooi beschreven triestig verhaal. knuf |
|
| LizDichter: | Vrijdag, juli 02, 2004 15:22 |
| het enige wa'k kan zeggen is : wow *ontroerd* |
|
| brinkieloontje: | Vrijdag, juli 02, 2004 13:37 |
| heel mooi geschreven... treurig.. Kus Ilona |
|
| Brokenhalo: | Vrijdag, juli 02, 2004 13:03 |
| wat een prachtig gedicht, het zegt zoveel, maar is niet moeilijk te bevatten. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Nennia | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 02 juli 2004 | ||
| Thema's: | ||