pesten
Daar heb je ze weer
zoals gewoonlijk weer keer op keer
Ze gingen om mij heen staan
En voor even wilde ik niet meer bestaan
IK had echt niks gedaan
Maar ze begonnen mij zomaar te slaan
Ik zei maar niks terug
Want dan voelde ik weer een slaande hand op mijn rug
De volgende dag kwamen ze weer
Zoals gewoonlijk weer keer op keer
Ze begonnen me nu met zijn alleen te slaan
En ik wilde helemaal niet meer bestaan
Ik voelde het nog, de slagen en de klappen...
Ik zei niks terug, want als ik ze zou verklappen...
maar ik kon er niet meer tegen
Dankzij die flat, kende ik nieuwe wegen
zoals gewoonlijk weer keer op keer
Ze gingen om mij heen staan
En voor even wilde ik niet meer bestaan
IK had echt niks gedaan
Maar ze begonnen mij zomaar te slaan
Ik zei maar niks terug
Want dan voelde ik weer een slaande hand op mijn rug
De volgende dag kwamen ze weer
Zoals gewoonlijk weer keer op keer
Ze begonnen me nu met zijn alleen te slaan
En ik wilde helemaal niet meer bestaan
Ik voelde het nog, de slagen en de klappen...
Ik zei niks terug, want als ik ze zou verklappen...
maar ik kon er niet meer tegen
Dankzij die flat, kende ik nieuwe wegen
Reacties op dit gedicht
| *Emms*: | Vrijdag, juni 24, 2005 21:14 |
| wOow... super geschreven ! je mOet vaker schrijven ! ;) Knuffel |
|
| ThE/CuRe?: | Zondag, juli 04, 2004 20:42 |
| mooi gedicht.. alleen zo triestig :s ik snap echt ni hoe sommige mensen zo vreselijk hard kunnen zijn... veel sterkte xxxx ThE/CuRe? |
|
| -*mieke*-: | Zondag, juli 04, 2004 20:23 |
| woeps srry najsa er moes nog in kome... mooi geschreven... |
|
| -*mieke*-: | Zondag, juli 04, 2004 20:22 |
Over dit gedicht
| Auteur: nicol | 
|
|
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 04 juli 2004 | ||
| Thema's: | ||