Ik wacht op mijn herboren
Ik wacht op mijn herboren
De storm weent in mij zijn winden
En 't voelt als altoos huilen
Maar 'k zal je vinden,
eeuwig bij je schuilen
Mijn adem stokt, ik kan niets zeggen
Mijn hunkering maakt hulpeloos
Onmachtig om je uit te leggen
Elke seconde eindeloos
De storm brult in mij zijn donder
En bliksem toont zijn grelle lach
Dat ik nog werkelijk ben, een wonder
dat ik aanvaard van dag tot dag
De storm raast, is op het toppunt van zijn kracht
Ik voel me eenzaam en verloren
In mij een duistere, donkere nacht
Ik wacht op mijn herboren.
**********
sunset 04-07-2004
**********
Reacties op dit gedicht
| Lesley-Ann: | Woensdag, juli 28, 2004 12:26 |
| Na storm en regen, komt de zon en zonneschijn. En laat de zon zijn stralen voelen. Opdat je nooit meer eenzaam bent. Liefs Lesley-Ann | |
| Fortune: | Maandag, juli 05, 2004 20:40 |
| wauw!.. egt heel mooi geschreven!.. ik hoop dat de storm snel uitgeraast is.. | |
| *zwarte schaduw*: | Maandag, juli 05, 2004 19:37 |
| niets dan bewondering telkens ik je gedichten lees. echt mooi!! kuSs XX |
|
| Green Tea: | Maandag, juli 05, 2004 12:40 |
| Knap dichtje , voel de kou , zonnestralen zullen verwarmen... Liefs , |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 05 juli 2004 | ||
| Thema's: | ||