Zoete Wonden
Ik hoorde je stem door een oude foto
en hoestte hees wat heimwee weg
Je lacht er lief en open en bloot
alsof ik begrijp wat jij me zegt
Ik denk je dat je warm voelt
als appelbloesem in een witte winter,
een kalme adem in de ijzige koelte
regelrecht mijn velletje op
een oud verlangen zindert
weer, als eeuwige seconde
jij wast mijn vuile broeken uit
en likt me zoete wonden
wanneer ik weer moe mn ogen sluit
en hoestte hees wat heimwee weg
Je lacht er lief en open en bloot
alsof ik begrijp wat jij me zegt
Ik denk je dat je warm voelt
als appelbloesem in een witte winter,
een kalme adem in de ijzige koelte
regelrecht mijn velletje op
een oud verlangen zindert
weer, als eeuwige seconde
jij wast mijn vuile broeken uit
en likt me zoete wonden
wanneer ik weer moe mn ogen sluit
Reacties op dit gedicht
| Es: | Donderdag, augustus 12, 2004 16:46 |
| Een smachtende herinnering, zoet... Kus P.s. 'k zal even nieuw wasmiddel halen....;-) |
|
Over dit gedicht
| Auteur: kuirinck | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 07 juli 2004 | ||
| Thema's: | ||